Κύριε Λουάν λίγα λόγια για εσάς :
Ονομάζομαι Λουάν Χουσέ έχω καταγωγή από τους Αγίους Σαράντα Αλβανίας, γεννήθηκα το 1967, είμαι παντρεμένος και έχω 2 παιδιά.
Ποιά ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με την μουσική και πώς ξεκινήσατε ;
Ο μπαμπάς μου έπαιζε βιολί από τον οποίο έμαθα να παίζω και εγώ. Ασχολούμαι από 6 ετών και στα 13 μου πήγα στην πρώτη μου δουλειά μαζί με τον μπαμπά μου που ήταν ένας γάμος. Αφού άνοιξαν τα σύνορα ήρθα στην Ελλάδα όπου και έμαθα να παίζω πολύ καλύτερα από συζητήσεις και από αυτά που ακούγαμε. Είχα ασχοληθεί και λίγο με το κλαρίνο πριν έρθω στην Ελλάδα το 1991, δεν μου φαινόταν δύσκολο γι’ αυτό και το έμαθα. Δεν έχω πάει ποτέ σε δάσκαλο ή σε σχολή. Το 1991 είχα πάει στην Ηγουμενίτσα όπου έκατσα λίγο καιρό και έκανα κάποιες πρώτες δουλειές. Το 1992 πήγα στον Πύργο Ηλείας επειδή ήταν εκεί η οικογένεια μου. Εκείνες τις μέρες είχε κάποιες εκδηλώσεις και με αφορμή αυτές έκατσα 10 χρόνια και συνεργάστηκα με τον Τζανέτο Φώτη. Πηγαινοερχόμουν στο ενδιάμεσο στα Γιάννενα για 6 χρόνια λόγω συνεργασίας κυρίως με τον Αποστόλη Μπίλη. Από τις πρώτες συνεργασίες στα Γιάννενα ήταν το 1994 με τον Βαγγέλη Χαλιγιάννη. Μετά ήρθα στην Αθήνα για τα παιδιά μου κυρίως και μετά για την δουλειά και ζω εδώ 32 χρόνια. Έπαιζα και σε ρεμπετάδικα 4 χρόνια. Συνεργάζομαι τα τελευταία 14 χρόνια με την κομπανία του Τάσου Μαγκλάρα με τον οποίο είχα επαφή γιατί παίζαμε μαζί και πριν έρθω στην Αθήνα οπότε με περίμενε δουλειά. Τέλος, έχω πάει και σε άλλες χώρες όπως Τουρκία και Ισπανία με χορευτικά.
Έχετε κάποιο πρότυπο ;
Πρότυπο για εμένα ήταν ο Γιώργος Κόρος και πολλοί άλλοι αλλά πρώτος αυτός.
Πιστεύετε ότι έχει αλλάξει η μουσική από τότε που ξεκινήσατε να ασχολείστε ;
Από όταν ξεκίνησα μέχρι σήμερα έχει αλλάξει η μουσική έχει γίνει πιο μοντέρνα, πιο πλούσια αλλά κάθε κομπανία και κάθε μουσικός παίζουν πιο πολύ αυτό που τους εκφράζει. Μερικοί έχουμε κρατήσει το παραδοσιακό γιατί με αυτό έχουμε μεγαλώσει και αυτόν τον κόσμο έχουμε στα γλέντια μας.
Είναι κουραστική η δουλειά που κάνετε ;
Είναι κουραστική η δουλειά μας γιατί ξεκινάς το βράδυ και δεν ξέρεις τι ώρα θα τελειώσεις, βγαίνει ο ήλιος αρκετές φορές. Όλο τον Αύγουστο τον βγάζουμε στην Ήπειρο.
Είχατε ή έχετε κάποιο όνειρο που θέλετε να πραγματοποιήσετε ;
Το όνειρο μου ήταν να πάω σε μουσικό σχολείο αλλά παντρεύτηκα ήρθαν τα παιδιά μετά και δεν υπήρχε χρόνος για κάτι τέτοιο πλέον λόγω δουλειάς και ηλικίας δεν μπορώ να το πραγματοποιήσω.
Ασχολείστε με κάτι άλλο εκτός από το βιολί ;
Έχω γράψει μουσική σε πολλά τραγούδια όπως το «Άνθρωπε μην το σκέφτεσαι» και άλλα. Γράφω στο στούντιο πολύ γρήγορα και εύκολα αφού δω τους στοίχους του τραγουδιού, το σκεφτώ λίγο και βγαίνει εκείνη την ώρα.
Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη στιγμή που θα θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας ;
Ιδιαίτερη στιγμή ήταν σε ένα φιλικό γλέντι που έγινε πριν κάποιους μήνες με τον Πετρολούκα Χαλκιά ο οποίος μέχρι και σήμερα είναι όπως ήταν παλιά, με το παίξιμο του σου δίνει κουράγιο και σε διασκεδάζει.
Ακόμη μια ήταν στην Ραφήνα σε ένα γλέντι το 1995 όπου ένας που δούλευε στην αμερικανική πρεσβεία με άκουσε και με φώναξε στο τραπέζι του, πάω γνωριζόμαστε μου δίνει μια διεύθυνση για να πάω την επόμενη μέρα. Βρίσκομαι στην πρεσβεία της Αμερικής το επόμενο πρωινό, συναντιόμαστε και μου λέει, θέλω να σε πάω στην Αμερική, εγώ περίμενα τον δεύτερο γιο μου τότε. Έρχεται ο μαέστρος του και εγώ είχα μαζί μου το βιολί επειδή με ήθελε για δουλειά. Μου λένε να παίξω για να δουν αν ξέρω και από το πιάσιμο μου λέει άστο είσαι πρακτικός, μου δίνουν την δυνατότητα για 1 χρόνο να πάω σε δάσκαλο για να μάθω να διαβάζω νότες και μετά να δουλέψω.
Έχασα δυστυχώς την ευκαιρία λόγω υποχρεώσεων.
Υπάρχουν συναισθήματα που σας δημιουργούνται πάνω στη δουλειά και γενικά από το επάγγελμα σας ;
Συναισθηματικά νιώθεις καλά και μόνο που έχεις δουλειά γι’ αυτό δεν την έχουμε βαρεθεί ακόμη.
Ο κόσμος ζει από τα πανηγύρια γιατί περνάει καλά, ξεσπάει και δημιουργεί όμορφες στιγμές, έτσι νιώθουμε και εμείς καλά.
Βίντεο:
https://youtu.be/xMeXILcCNdo?si=UAQIOXc6CPDtIZbf
