Κύριε Ηλία λίγα λόγια για εσάς :
Ονομάζομαι Ηλίας Μούκο (Ilia Muco) είμαι γεννημένος 9/3/1971 και έχω καταγωγή από το Δέλβινο Αυλώνας. Ζω στην Αθήνα τα τελευταία 35 χρόνια και έχω έναν γιο ο οποίος ασχολείται και αυτός με τα κρουστά και έχει τελειώσει σε ωδείο.
Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με τα κρουστά ;
Παίζω ντέφι από μικρή ηλικία μαζί με τον αδερφό μου. Ο μπαμπάς μου, ο παππούς μου και ο θείος μου ασχολούνταν με την μουσική όποτε ξεκινήσαμε και εμείς με ντράμς ο αδερφός μου ο Altin Muco πλέον τραγουδάει. Ο θείος μου είχε τελειώσει κοντραμπάσο και μας βοήθησε να μάθουμε ντράμς. Η πρώτη μου επαφή ήταν το 1978 στο σχολείο για μια σχολική γιορτή. Μετά από κάποια χρόνια μπήκα σε γνωστή ομάδα του Δελβίνου και έτσι ξεκίνησα σιγά σιγά να εξελίσσομαι, το 1990 πήγα φαντάρος και μετά ήρθα στην Ελλάδα. Είχα ξεκινήσει με ντράμς και μετά έπιασα το ντέφι όπου το ερωτεύτηκα και ζω με αυτό μέχρι σήμερα. Εγώ παίζω ντέφι με το χέρι αλλά ο ρυθμός βγαίνει από την καρδιά μου γιατί το αγαπάω και μου αρέσει.
Πώς ήταν το ξεκίνημα σας όταν πρωτοήρθατε στην Ελλάδα ;
Η πρώτη μου επαφή όταν ήρθα στην Ελλάδα ήταν με τον Νίκο Φιλλιπίδη το 1992 με τον οποίο συνεργαζόμαστε ακόμη, με βοήθησε πολύ γιατί εγώ πρώτη φορά βρισκόμουν σε τόσο μεγάλη πόλη που δεν ήξερα κανέναν. Έτσι με έμαθαν και άλλοι καλλιτέχνες όπως ο Πετρολούκας, ο Αρκαδόπουλος, συνεργάστηκα με τον Δημήτρη Ζιάγκα 10 χρόνια περίπου στο υπόγειο της Αλεξάνδρας και με τον Ηλία Τσούμανης επίσης ο Αλέξανδρος Λαμπρίδης με βοήθησε πολύ με την εκπομπή του στο 902 στο ΚΚΕ κανάλι της τηλεόρασης. Έχω τραγουδήσει το Moj Raki και έχω κάνει σεμινάρια με τον Αλέξανδρο Ριζόπουλο το 2023.
Έχετε ζήσει ιδιαίτερες στιγμές τα χρόνια που ασχολείται με την παραδοσιακή μουσική ;
Έχω πάει σε πολλά καλά πανηγύρια και έχω ζήσει έντονες στιγμές στην δουλειά μου και στο υπόγειο επίσης. Κάτι που είχε γίνει στο υπόγειο και δεν θα ξεχάσω, μια πέμπτη είχε έρθει ένας μπαμπάς με την κόρη με την οποία ήμουν πολύ φίλος, ο μπαμπάς της είχε ένα πρόβλημα υγείας και μας ζήτησε να του παίξουμε κάτι πάμε στο τραπέζι του για να του παίξουμε ένα μοιρολόι είχε κάτσει κάτω και μας άκουγε σταματάει σε μια στιγμή βάζει το ποτήρι στο κεφάλι και μετά από λίγα λεπτά μας αφήνει. Έχει γίνει αρκετά χρόνια πριν αλλά δεν θα το ξεχάσω ποτέ, να παίζεις μπροστά του για αυτόν και να φεύγει από την ζωή χαρούμενος.
Σταματάει ποτέ να μαθαίνει ένας μουσικός νέα πράγματα ;
Κάθε χρόνο μαθαίνω, αλλά τα περισσότερα τα έμαθα στα σκέτα με το ντέφι που μου είχε φτιάξει ο πατέρας μου, θυμάμαι περίμενα τις Δευτέρες για να μου πει δεν θα πας για δουλειά και καθόμασταν και παίζαμε μαζί για να μου μάθει νέα πράγματα. Και πριν έρθω στην Ελλάδα και στις αρχές που είχα έρθει στην δεν υπήρχαν ηχεία που έχουμε σήμερα και παίζαμε στα σκέτα. Έχω μεγαλώσει με μουσική στα σκέτα για μένα είναι η πιο ωραία από αυτή της ηχητικής κάλυψης. Αυτός ο ήχος που βγαίνει δεν συγκρίνεται και για εμένα το ντέφι είναι η μπότα σε αυτό που ακούει ο ακροατής ειδικά στα σκέτα.
ΒΙΝΤΕΟ :https://youtu.be/vOYbm6lVIjE?si=OdaaKEV9R9JlMT0E
