Κύριε Τάσο λίγα λόγια για εσάς :
Ονομάζομαι Τάσος Μαγκλάρας γεννήθηκα το 1979, κατάγομαι από την Δερόπολη Βορείου Ηπείρου από το χωριό Βοδίνο Vodhinë, είμαι παντρεμένος και έχω ένα γιο.
Ποιά ήταν η πρώτη σας επαφή με το κλαρίνο ;
Γεννήθηκα με την μουσική από την κοιλιά της μητέρας μου διότι ο μπαμπάς μου έπαιζε κλαρίνο, βιολί, ακορντεόν και ήταν τραγουδιστής από μικρός.Με τα όργανα ασχολούνταν ερασιτεχνικά κυρίως τραγουδιστής ήταν από τα 14 του μέχρι που έφυγε από την ζωή.Εγώ και ο αδερφός μου προερχόμαστε από μια μουσική οικογένεια και αυτήν είναι η επιρροή μας.Εγώ δεν ήθελα να ασχοληθώ με τη μουσική ο μπαμπάς μου έλεγε μάθε κλαρίνο εγώ δεν ήθελα και κάποια στιγμή στα 16 μου αποφάσισα να το πιάσω στα χέρια μου πλέον όμως λέω ότι έπρεπε να ξεκινήσω από 8 ετών αλλά μέχρι τα 16 άκουγα αλλά είδη μουσικής.Όταν έφυγα από τα Γιάννενα για την Αθήνα λόγω διακοπών βρέθηκα με κάτι φίλους και έμεινα μόνιμα, έτσι αναγκάστηκαν και ήρθαν οι γονείς με τον αδερφό μου.Στην αρχή δούλευα σε οικοδομές, βοηθός σερβιτόρου σε εστιατόρια και άλλες δουλειές που τύχαιναν.Μια Κυριακή δεν είχα τι να κάνω και μου λέει ο μπαμπάς μου πάρε και φύσα λίγο το κλαρίνο, του κάνω το χατίρι και μόλις φυσάω παθαίνω σοκ.Τόσα χρόνια δεν του είχα δώσει σημασία και όταν φύσηξα μαγεύτηκα από τον ήχο που άκουσα, ξύπνησε το μικρόβιο του μπαμπά μου μέσα μου, από τότε με θυμάμαι να ασχολούμαι μόνο με το κλαρίνο.Οκτώ ώρες την ημέρα φύσαγα μέσα στο δωμάτιο μου νηστικός και μου έλεγε η μαμά μου φάε κάτι, έφτανα σε σημείο να με πονάνε τα σαγόνια μου από τις τόσες ώρες φυσήματος.Πάνω από ένα κασετόφωνο ώρες παρά ώρες, μέχρι και σήμερα κάθομαι και μελετάω παρά πολλές ώρες, επίσης κάνω ιδιαίτερα μαθήματα.
Ποιά είναι η πορεία σας με το κλαρίνο ;
Ξεκίνησα με τον μπαμπά μου δεν πήγα σε κάποιο ωδείο γιατί είχα έρθει από επαρχία και δεν ήξερα, έμαθα από τα βιώματα, τα πανηγύρια και τους γάμους στην αρχή.Κάποια στιγμή είχα πάει στα Γιάννενα σε έναν δάσκαλο για έναν χρόνο γιατί μου είχε πει ο μπαμπάς μου ότι αυτός θα σου δείξει τα πρώτα σου πατήματα, μετά γύρισα ξανά στην Αθήνα και πήγα σε άλλο δάσκαλο, η αλήθεια είναι πως το κλαρίνο το μαθαίνεις μόνος σου με μελέτη, με το να κάθεσαι και να ακούς τραγούδια, να έχεις βιώματα πάνω σ’ αυτή τη μουσική και να έχεις ταλέντο.Όταν ξεκίνησα πήγαινα στα πανηγύρια και κοίταγα τους κλαριντζήδες στα χέρια για να δω τι κάνουν με τα δάχτυλα τους τι νότα παίζουν, γύρναγα το βράδυ σπίτι και προσπαθούσα να παίξω αυτό που είχα ακούσει ξύπναγα το πρωί και δεν θυμόμουνα τίποτα, την επόμενη μέρα ξανά μέχρι να το βρω, αλλά η διαφορά είναι ότι και να σου δείξει κάποιος ένα κομμάτι πρέπει να βάλεις την ψυχή σου και το φύσημα σου, παίζουν παρά πολλά ρόλο πρέπει να το κάνεις δικό σου να σε ακούει ο άλλος και να λέει «τι ωραία το έπαιξε αυτό το κομμάτι».
Ποιά ήταν η πρώτη σας εμφάνιση ;
Πρώτη μου εμφάνιση ήταν στα 16, στα 19 μου πήγα σε γάμο με την ορχήστρα του πατέρα μου και στα 20 μου ξεκίνησα μόνος μου αυτό προκύπτει όμως από την μελέτη την αγάπη και το πείσμα μου να μάθω και να εξελιχθώ.Ο μπαμπάς μου τραγουδούσε σε πολλά κλαρινάδικα στην Αθήνα, από μικρός πήγαινα από Τρίτη μέχρι Κυριακή κάθε βράδυ και τον άκουγα, αρκετά χρόνια με ανέβαζαν στο πατάρι και ήταν πολύ σημαντικό αυτό για εμένα γιατί έμαθα από τότε πως πρέπει να συμπεριφέρομαι πως πρέπει να παίζω με τους μουσικούς .
Πιστεύετε ότι έχετε μάθει ότι μπορείτε από αυτό το όργανο ;
Κάθομαι και ψάχνω τα πάντα γιατί η μουσική δεν τελειώνει ποτέ, με ρωτάνε κάποιοι έμαθες κλαρίνο και λέω δεν έμαθα ακόμη τρεις ζωές να είχα και αυτές πάλι δεν θα μου έφταναν γιατί δεν μαθαίνεται έτσι το κλαρίνο και δεν τελειώνει είναι ένας λαβύρινθος η παραδοσιακή μουσική.
Είχατε κάποιο πρότυπο ;
Πρότυπο μου εκτός από τον μπαμπά είναι ο Πετρολούκας Χαλκιάς, για 18 χρόνια μελέταγα μόνο αυτόν τον άνθρωπο γιατί είναι κοντά ο ήχος μας.
Έχετε κάποια επιθυμία ;
Επιθυμία μου ήταν να δουλέψω με τον Πετρολούκα όπου και έγινε, με έπαιρνε στο μαγαζί του συνεργαζόμουν με τον γιο του πολύ σημαντικό για εμένα σε σημείο που μου έλεγαν αύριο θα είσαι εκεί και το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμόμουν.Έχω συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους παραδοσιακούς καλλιτέχνες τον Κιτσάκη στην Μελωδία στα Λιόσια κάτι που δεν ήξερα ότι θα συμβεί και το έμαθα εκείνη την ημέρα πριν την έναρξη του γλεντιού, έρχεται ο ίδιος και λέει ποιος παίζει κλαρίνο εδώ λέω εγώ γνωριζόμαστε με ρωτάει τι κλαρίνο παίζω και μου λέει ξεκινά με σκάρο και αυτός καθόταν στο τραπέζι απέναντι μου και όταν τελείωσα πήρε το μικρόφωνο και είπε σηκωθείτε όλοι να χειροκροτήσατε τον μικρό για τον σκάρο που έπαιξε και μας ανατρίχιασε.Μου έδωσε τέτοιον αέρα τότε αυτός ο άνθρωπος και έτσι συνέχισα.Επίσης με την Ελπίδα Μπραχοπούλου, τον Αντώνη Κυρίτση, την Παγώνα Αθανασίου, τον Κώστα Τζίμα και πολλούς άλλους.
Από ποιά ηλικία σας αναγνωρίζει ο κόσμος ως κλαριτζή ;
Μετά τα 24 μου άρχισε να με μαθαίνει ο κόσμος, ήμουν μικρός όμως και δεν με εμπιστευόταν.Έχω λάβει πολύ μεγάλη αναγνωρισιμότητα από ότι εγώ περίμενα σαν Τάσος από τότε που ξεκίνησα μέχρι σήμερα με αγκάλιασε με την θετική τους ενέργεια ο κόσμος.
Κάθε φορά που παίζετε είναι ίδια για εσάς ;
Όχι πάντα όταν παίζω το σερβίρω με άλλο τρόπο μεγαλώνω και έχω εμπειρία βάζω νέα πράγματα που μπορεί να μην πηγαίνουν αλλά αν το σερβίρεις ωραία ακούγονται ωραία και ταιριάζουν στο τραγούδι, μπορεί όμως να χάσεις την ουσία του, κάποιες φορές το κάνεις για να πας με την εποχή και το κύμα αλλά εκεί χάνετε το «ύφος».Από τότε που ξεκίνησα μέχρι σήμερα έχει μπει και το νέο δημοτικό αλλά όσο μπορώ κρατάω το παλιό.
Θέλετε να ασχοληθείτε με κάποια άλλη μουσική ;
Ήθελα πολύ να ασχοληθώ με την βυζαντινή μουσική αλλά όταν την ανακάλυψα ήμουν λίγο μεγάλος σε σχέση με τότε που ξεκίνησα θέλει χρόνο και μελέτη για να μάθεις.
Συνεργάζεστε με κάποιους συγκεκριμένους καλλιτέχνες;
Τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια έχω δημιουργήσει την δικιά μου κομπανία που αποτελείται από βιολί, λαούτο, κλαρίνο, ντέφι και φωνή μαζί με τον Αλέξανδρο Μαγκλάρα τον αδερφό μου τον Νίκο Χαλκιά στο λαούτο το Λουάν Χουσέ από το 2010 στο βιολί και τον Ηλία τον Μούτσο στο ντέφι τα τελευταία 5 χρόνια και εμένα στο κλαρίνο.
Ποια είναι η καλύτερη σας στιγμή ;
Οι καλύτερες στιγμές που δεν θα ξεχάσω είναι στο χωριό Χαραυγή γιατί νιώθω ότι είμαι στο σπίτι μου, όταν με φώναξαν πρώτη φορά ένιωσα μεγάλη τιμή διότι είχαν τον Πετρολούκα Χαλκιά ως κλαρίνο και ήταν ιδιαίτερη τιμή.
Βίντεο:
https://youtu.be/xMeXILcCNdo?si=byDyNeR8SQp0wMOQ
