Λίγα λόγια για εσάς:
Ονομάζομαι Πέτρος Χαλκιάς, είμαι 38 ετών και κατάγομαι από το Δελβινάκι Ιωαννίνων.
Πώς ξεκινήσατε τη μουσική σας διαδρομή;
Παίζω κλαρίνο από την ηλικία των 5 ετών. Το πρώτο μου κλαρίνο μου το έδωσε ο προπάππους μου Περικλής Χαλκιάς. Συνέχισα με τη βοήθεια του πατέρα μου, Μπάμπη Χαλκιά, και του παππού μου, Πετρολούκα Χαλκιά.
Η μουσική πορεία ήταν σχεδόν αναμενόμενη, καθώς προέρχομαι από μουσική οικογένεια και υπήρχε έντονη αγάπη για το κλαρίνο.
Φοίτησα στο Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο Ιλίου, και ολοκλήρωσα σπουδές στη Βυζαντινή Μουσική. Από την ηλικία των 14 ετών συμμετείχα σε φεστιβάλ, πανηγύρια, γάμους και συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, πάντα πλάι στον πατέρα και τον παππού μου.
Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που ξεκινήσατε να ασχολείστε με το κλαρίνο;
Η οικογένεια και η εποχή διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο. Αν ξεκινούσα σήμερα, δεν θα είχα τις ίδιες ευκαιρίες λόγω διαφορετικών ερεθισμάτων και αλλαγών στον τρόπο ψυχαγωγίας και εκτέλεσης των εκδηλώσεων.
Είχατε κάποιο πρότυπο;
Ως πρότυπα είχα τον πατέρα και τον παππού μου. Στην πορεία, όμως, θαύμασα κι άλλους μουσικούς, από διαφορετικά είδη, όπως ο Βασιλόπουλος, ο Μπέκος, ο Κοκόνης κ.ά. Όλοι είχαν τη δική τους αξία στο χώρο τους.
Ποια ήταν η πρώτη σας δουλειά;
Η πρώτη μου επαγγελματική εμπειρία ήρθε σε ηλικία 12 χρονών, όταν έπαιξα σε συναυλία στο Αργυρόκαστρο με τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Κώστα Τζίμα, την Παγώνα Αθανασίου και τον Αντώνη Κυρίτση.
Έχετε ξεχωρίσει κάποια ιδιαίτερη στιγμή αυτά τα μουσικά χρόνια;
Έχω συνεργαστεί με σχεδόν όλους τους παραδοσιακούς δημοτικούς καλλιτέχνες, αλλά και με πιο σύγχρονα σχήματα όπως τα «Κίτρινα Ποδήλατα».
Ξεχωρίζω τις εμφανίσεις στο Ηρώδειο και στο Μέγαρο Μουσικής.
Η παράσταση με τον Προμηθέα, σε σκηνοθεσία Γιάννη Φαλκώνη, με τον Στράτο Τζώρτζογλου.
Με τη Τζούλι Μασίν, στο παιδικό βιβλίο που έγραψε, παρουσιάζοντας το ελληνικό τραγούδι και γνωρίζοντας στα παιδιά τα παραδοσιακά μουσικά όργανα.
Με τον διεθνώς αναγνωρισμένο σολίστα και λαουτιέρη Βασίλη Κώστα, σε συναυλίες και δισκογραφικές δουλειές για το Berklee College of Music.
Με τον Λαμπρό Λιάβα, τον Αντώνη Τσάβαλο και τον Χρήστο Μυλωνά, σε τηλεοπτικές εκπομπές και δισκογραφία αφιερωμένες στην ελληνική παράδοση.
Με το Διεθνές Κέντρο Ηπειρώτικης Μουσικής (ΔΙ.Κ.Η.Μ.).
Από το 2014 συμμετέχω ανελλιπώς στο Θέατρο Δόρα Στράτου, εκπροσωπώντας τέσσερις γενιές κλαρινιστών.
Τελος με τον παππού, τον πατέρα, τον αδελφό του παππού και τον θείο μου, υπήρξαμε όλοι μαζί στη σκηνή. Ξεχωρίζουμε στην μοναδική κοινή εμφάνιση μας στο Θέατρο Βέγγος.
Έχετε λάβει την αναγνωρισιμότητα που επιθυμείτε;
Σε γενικές γραμμές ναι, αν και θεωρού πως δεν έχω αναγνωριστεί όσο θα έπρεπε από τον τόπο μου κάτι που συχνά συμβαίνει.
Ασχολείστε με την διδασκαλία του κλαρίνου;
Τα τελευταία 20 χρόνια διδάσκω κλαρίνο. Σήμερα εργάζομαι στο Ωδείο Χαλκίδας και παραδίδω και ιδιαίτερα μαθήματα.
Θεωρείτε κουραστική τη δουλειά σας;
Το να παίζω κλαρίνο δεν το θεωρώ κουραστικό. Το κουραστικό κομμάτι είναι οι διαδικασίες γύρω από τη δουλειά: συνεννοήσεις, συνεργασίες, επικοινωνία με πελάτες.
Υπάρχουν δυσκολίες στο επάγγελμα σας;
Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να πείσεις τον ακροατή ότι αυτό που κάνεις έχει αξία – και να βρεις τον κατάλληλο τρόπο να του το μεταδώσεις.
Έχετε κάποια επιθυμία ή συνεργασία που θα θέλατε να πραγματοποιήσετε;
Θα ήθελα να δημιουργήσω ένα δικό μου συγκρότημα με έναν βασικό τραγουδιστή. Ωστόσο, αυτό είναι δύσκολο γιατί πολλοί τραγουδιστές δεν θέλουν να δεσμεύονται με σταθερές συνεργασίες.
Ποια είναι τα συναισθήματά σας όταν παίζετε μουσική;
Νιώθεις χαρά, λύπη, θυμό, ακόμα και βαρεμάρα. Όλα τα συναισθήματα περνούν μέσα από τη μουσική.
Θεωρώ πως η προσπάθεια διατήρησης της παράδοσης είναι δύσκολη σήμερα, καθώς οι περισσότεροι ακολουθούν τις σύγχρονες τάσεις. Κάποιοι λίγοι προσπαθούν να αναπαραστήσουν το παραδοσιακό γλέντι, όπως παλιά, όπου η διασκέδαση ήταν αυθόρμητη και ομαδική.
Πιστεύω ότι η γενιά του ’80 μέχρι και το 2000 κράτησε ζωντανή την παράδοση μέσα από τα πανηγύρια, παίζοντας τραγούδια από όλες τις εποχές. Σήμερα παρατηρώ πως έχουν δημιουργηθεί δύο ξεχωριστοί «πόλοι» στη διασκέδαση.
Έχει δύο έννοιες η μουσική για εσάς;
Ναι. Από τη μία πλευρά, η μουσική δημιουργεί συναισθήματα, αναμνήσεις και συγκινεί την ψυχή. Από την άλλη πλευρά, αποτελεί μέσο βιοπορισμού.
Έχετε κάποιο σκοπό που θέλετε να πετύχετε μέσω της μουσικής;
Στόχος μου είναι να προσφέρω χαρά και να κάνω τον κόσμο να περνάει καλά. Πιστεύω πως ένας μουσικός δεν σταματάει ποτέ να μαθαίνει – ούτε από τις εμπειρίες του, ούτε από τη μουσική.
Βίντεο:
https://youtu.be/_NFsXFL2C2A
