Κύριε Νίκο λίγα λόγια για εσάς :
 Ονομάζομαι Νικόλαος Χαλκιάς είμαι γεννημένος 2 Αυγούστου του 1993 στα Ιωάννινα και έχω καταγωγή από το Δελβινάκι.

Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με την μουσική ;
 Γεννήθηκα μέσα στην μουσική, στα χωριά και στα πανηγύρια. Ο μπαμπάς της μητέρας μου έπαιζε λαούτο λεγόταν Νίκος Χαρισιάδης ήταν γιος του Δήμου Χαρισιάδη του πασίγνωστου κλαρινίστα στην περιοχή της Ηπείρου και της σημερινής Βορείου Ηπείρου.
Η μαμά του πατέρα μου λεγόταν Μαρία Μπατζή, ο πατέρας της ήταν ο Λάμπρος Μπατζής ο κλαρινίστας και συγγενής του μεγάλου τότε Βασίλη Μπατζή. Ο μπαμπάς μου έπαιζε κλαρίνο, ο αδερφός του αρμόνιο και από τα αδέρφια του παππού μου ο Αχιλλέας ήταν στο βιολί και ο Χρήστος στο αρμόνιο παιδιά του Περικλή Χαλκιά που έπαιζε κλαρίνο.

Ποια ήταν τα πρώτα σας βήματα στην παραδοσιακή μουσική ;
 Από μικρή ηλικία έπαιζα τουμπερλέκι για να καταλάβω τον ρυθμό και στο γυμνάσιο σε ηλικία 13 ετών ξεκίνησα το λαούτο.
Πήγαινα σε μουσικό σχολείο στο Ίλιον αλλά το λαούτο μου το έδειξε ο Χριστόδουλος Ζουμπάς λαουτιέρης και δάσκαλος, με έβαλε στον παραδοσιακό δρόμο και από το σχολείο πήρα ότι δεν είχαν οι παλαιότεροι, την πληροφορία δηλαδή και τα συνδύασα.
Ταυτόχρονα με το λαούτο ξεκίνησα να ασχολούμαι με την κιθάρα, έχω ακολουθήσει την σχολή Κώστα Σούκα και έχω διδαχθεί από αυτόν όπως και από τον Θανάση Μαρκόπουλο και τον Νίκο Στεργίου, πρακτικά εγώ παίζω την σχολή του του Σούκα.
Δεν μου πέρασε από το μυαλό ούτε μια στιγμή ότι δεν θέλω να ασχοληθώ με την μουσική γιατί ήταν κάτι ευχάριστο για εμένα και επίσης πολύ σημαντικό διότι δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα λόγο του οικογενειακού περιβάλλοντος. Το ρεπερτόριο είναι το παλιό παραδοσιακό που ακολουθώ αλλά πάντα μπορώ να προσαρμόζομαι. Έχω μάθει και έχω παίξει και άλλες περιοχές όχι μόνο Ήπειρο επειδή ήμουν στο θέατρο της Δώρας Στράτου.

Ποια ήταν η πρώτη σας επαγγελματική δουλειά ;
 Πρώτη δουλειά ήταν με τον παππού μου Πετρολούκα Χαλκιά και τον μπαμπά μου Χαράλαμπο Χαλκιά, πρώτη επαγγελματική δουλειά εκτός οικογένειας ήταν με τον Ναπολέων Δάμο το 2017. Έχω συνεργαστεί με την Μαρίζα Κωχ στο σχολείο και με όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες.
Έχω παίξει στο θέατρο Δώρα Στράτου, στο Θανάσης Βέγγος όπου και ήταν η μόνη συναυλία που ήμασταν όλη η οικογένεια γιατί εγώ ήμουν μικρός, κάποιοι μεγάλωσαν, κάποιοι έφυγαν από την ζωή υπάρχει ωστόσο αυτό το βίντεο στο οποίο είμαστε όλοι μαζί.

Υπάρχει κάποια μακροχρόνια συνεργασία ;
 Παίζω με την κομπανία του Τάσου Μαγκλάρα από το 2018 μέχρι σήμερα, μένω στη Αθήνα και δραστηριοποιούμαι παντού.

Έχετε κάποιο πρότυπο ; 
 Το πρότυπο μου ήταν ο Κώστας Σούκας με τον οποίο έκανα μαθήματα και ο Νίκος Στεργίου αλλά δυστυχώς αναγκάστηκα να δουλέψω μόνο στα παραδοσιακά κομμάτια της Ηπείρου ενώ όλοι γνωρίζουμε πόσο πλούσιο είναι το δημοτικό ρεπερτόριο της Ελλάδας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το γνωρίζω αλλά πρότυπο εγώ είχα να δουλέψω στα παραδοσιακά κυρίως.

Πιστεύετε ότι έχει αλλάξει η παραδοσιακή μουσική ; 
 Μάθαμε αλλιώς και καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε αλλιώς, έχει αλλάξει το πανηγύρι, έχουν αλλάξει τα μαγαζιά, σχεδόν δεν υπάρχουν σήμερα μαγαζιά κλαρινάδικα που δούλευαν οι μουσικοί τον χειμώνα. Δεν υπάρχει ζήτηση έχει αλλάξει ο τρόπος διασκέδασης και επικοινωνίας. Σε εμάς υπάρχουν επιπτώσεις βιοποριστικές και μουσικές κάτι που είναι εσωτερικής κατανάλωσης και το καταλαβαίνουμε εμείς οι μουσικοί. Το κρατάμε με νύχια και με δόντια αυτό που κάνουμε.

Θεωρείτε ότι φταίει η εποχή που ξεκινήσατε να ασχολείστε και έχετε φτάσει σήμερα σε αυτό το επίπεδο ;
 Ναι θεωρώ ότι φταίει η εποχή γιατί γνώρισα καλλιτέχνες και δασκάλους που πήρα πράγματα από αυτούς. Όλα εξελίσσονται ή προς το καλό ή προς το κακό εμάς είναι τέτοια η θέση μας που ακολουθούμε.
Παραδείγματος χάριν η γενιά μας δεν ακούνε κλαρίνα, κάπως αρχίζει και σβήνει η παράδοση οι γονείς τους φανατικοί πανηγυρτζήδες και κάποιοι τους γλεντζέδες είναι αυτοί που θα σου πουν κρατήστε την παράδοση ενώ οι ίδιοι έχουν αποτύχει στο να μεταδώσουν την παράδοση στα παιδιά τους με αποτέλεσμα να μην υπάρχει συνέχεια και η συμμετοχή των παιδιών τους στα πανηγύρια.

Υπάρχει κάποια συνεργασία που θέλετε να κάνετε ;
 Συνεργασία που ήθελα να έχω κάνει δεν υπάρχει τις έχω κάνει όλες λόγω του παππού μου γιατί περνούσαν όλοι από τον ίδιο με τον οποίο ήμουν και εγώ.

Είναι κουραστική η δουλειά σας ;
 Κουραστικό είναι μόνο αν ασχολείσαι όλο το βράδυ με μια περιοχή, το ίδιο μοτίβο, ο ίδιος ρυθμός και όταν δεν έχεις ηχητική κάλυψη. Όταν δουλεύεις με αυτούς που θέλεις, περνάς καλά, υπάρχει ευχάριστο κλίμα και είσαι μέσα στον κόσμο που διασκεδάζει δεν θες κάτι άλλο.
Είναι αμοιβαία η δουλειά μας όταν ο άλλος χαίρεται που παίζεις γι αυτόν σου παραγγέλνει ένα κομμάτι και υπάρχει η επαφή μουσικού χορευτή είναι μη τυποποιημένο και αφιλτράριστο που το κάνει αληθινό εκείνη την ώρα, παίζεις για αυτόν και την παρέα είναι πιο οικείο.

Έχετε λάβει την αναγνωρισιμότητα που θέλετε μέχρι σήμερα ;
 Η αναγνωρισιμότητα δεν πιστεύω ότι έχει έρθει ακόμη για εμένα. Μεγαλώνοντας και δείχνοντας την πορεία σου στους επόμενους και στον κόσμο γίνεσαι ξεχωριστός γιατί ακόμη είμαστε νέοι και μας βλέπουν αλλιώς.

Έχετε κάποιο παράπονο μέχρι σήμερα από την δουλειά σας ;
 Ένα παράπονο μου είναι ότι δεν πρόλαβα να δουλέψω καλά με τον μπαμπά μου γιατί όταν εγώ ήμουν μαθητής και όταν πλέον ήμουν σε θέση να ανταπεξέλθω ο μπαμπάς μου αρρώστησε και δεν το ζούσαμε μαζί, εγώ κοιτούσα άλλα πράγματα, πως θα παίξω σωστά, πώς θα γίνω καλύτερος αλλά και κάποια στιγμή έφυγε από την ζωή.
Ο μπαμπάς Χαράλαμπος Χαλκιάς ή Μπαμπιλούκας Χαλκιάς μας είχε δώσει μια συμβουλή και σε εμένα και στον αδερφό μου όταν πιάσαμε τα όργανα : «Θέλω να γίνετε καλοί δηλαδή αυτό που κάνετε να γίνεται με τον καλύτερο τρόπο, να βγείτε καλοί μουσικοί» γιατί αν έβλεπε ότι δεν έχουμε ταλέντο θα μας σταμάταγε και μας το είχε πει.

Βίντεο:
https://youtu.be/9cpEhsY7cR8?si=HsxdHKVzvKVi-c_7
https://youtu.be/_NFsXFL2C2A?si=MoKDdXS0WUSWNg3q
https://youtu.be/xMeXILcCNdo?si=AvbHxsBsgXLMW_3k
https://youtu.be/DjOZUxLS-jM?si=rFV8HOzDpVEtxLox
https://youtu.be/vOYbm6lVIjE?si=2NeZR2BFNZAB2-A6