Κύριε Γιώργο λίγα λόγια για εσάς :
Ονομάζομαι Γιώργος Θεοδωρίδης είμαι 25 ετών. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Λάρισα έχοντας καταγωγή από την Συκιά Πετρωτού Αργιθέας και την Συκεώνα Καρδίτσης.
Ποιά ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με την μουσική και πώς ξεκινήσατε ;
Δεν προέρχομαι από μουσική οικογένεια αλλά από μια οικογένεια που αγαπάει πολύ την μουσική και ιδίως την δημοτική. Οι γονείς μας λάτρευαν τη μουσική και τη θεώρησαν αναγκαία για να μεγαλώσουμε σωστά εγώ και η αδερφή μου, η Θεοδώρα. Θυμάμαι ,λοιπόν, να πηγαίνουμε σε μια συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας Λάρισας που έγινε στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας και εγώ να είμαι κατενθουσιασμένος με την εμπειρία που είχα βιώσει. Την επόμενη μέρα πήγαμε με τη μητέρα μου και εγώ επέλεξα πως ήθελα να μάθω κλαρινέτο. Ξεκίνησα με φλογέρα όντας μικρός και ύστερα κλαρινέτο στην τάξη του Στέλιου Κοτρώτσιου, ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός παθιασμένος μουσικός, δάσκαλος και σπουδαίος παιδαγωγός. Ταυτοχρόνως συμμετείχα για χρόνια στην ορχήστρα του Δ.Ω.Λ με μαέστρο τον Χρήστο Κτιστάκη αποκομίζοντας πολλές εμπειρίες με αποκορύφωμα την Όπερα Νόρμα με τη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων του Δήμου Λαρισαίων υπό τη διεύθυνση του Χρήστου Κτιστάκη και σε σκηνοθεσία της Κασσάνδρας Δημοπούλου.
Το Μουσικό Σχολείο Λάρισας αποτελεί ένα μεγάλο αγαπητό κεφάλαιο της ζωής μου. Ένα εξαιρετικά υγιές περιβάλλον που μόνο όμορφες αναμνήσεις, γνώσεις και μουσική θυμάμαι να μου έχει προσφέρει. Εκεί επέλεξα ως όργανο επιλογής το κλαρινέτο ενώ ταυτόχρονα κάναμε πιάνο και ταμπουρά τα όποια ήταν υποχρεωτικά όργανα.
Στο σχολείο γνώρισα πολλούς αξιόλογους καθηγητές-εκπαιδευτικούς όπως ήταν ο Βασίλης Νίκου καθηγητής πνευστών και δάσκαλος μου, η Φρόσω Κτιστάκη στο πιάνο, ο Μανώλης Καμπούρης θεωρητικός και υπεύθυνος του συνόλου σύγχρονης μουσικής στο οποίο έκανε υπέροχες ενορχηστρώσεις σεβόμενος κάθε ομάδα οργάνων και τέλος η Ζωή Τόλιου που αγαπώ πολύ και θεωρώ από τους σπουδαιότερους καθηγητές που πέρασαν από τη ζωή μου, μου δίδαξε πολλά για την αρμονία και με προετοίμασε για την εισαγωγή μου στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστήμιου Μακεδονίας .
Το Λαούτο μπήκε στη ζωή μου στην ηλικία των 14 όταν με προέτρεψε η μητέρα μου να παρακολουθήσω μαθήματα στο Δ.Ω.Λ με το Χρήστο Παρασκευά που ήταν και δάσκαλος της αδερφής μου στο παραδοσιακό βιολί. Ο Χρήστος ήταν ένας σπουδαίος πρακτικός μουσικός με φοβερή τεχνική και υπέροχη ενέργεια γνωστός για τις ντιμινουίτες του, πάντοτε με το χαμόγελο και αγαπητός από όλο το μουσικό κόσμο. Κάναμε ένα χρόνο μαζί μαθήματα και ύστερα συνταξιοδοτήθηκε, συνέχισα ένα χρόνο με τον υπεύθυνο του τμήματος παραδοσιακής σχολής του Δ.Ω.Λ, Γιώργο Δεληγιάννη. Η μέθοδος που ακολουθούσε ο κ. Δεληγιάννης ήταν πολύ ενδιαφέρουσα καθώς δίδασκε άλλοτε με το Λαούτο και άλλοτε με το κλαρίνο. Με έβαζε να τον συνοδεύω αρμονικά και να λειτουργώ με ανοικτά τα αφτιά μου συνεχώς. Εγώ όντας ενθουσιασμένος έμενα παραπάνω στα μαθήματα που είχε με άλλους μαθητές του κλαρίνου ακούγοντας και περιμένοντας πότε θα έρθει η ώρα να τους συνοδεύσω. Καθώς ανέβαινα επίπεδο υπήρξε η ανάγκη να βρω ένα δάσκαλο που να ειδικεύεται στο Στεριανό Λαούτο. Την λύση έδωσε ο Μιχάλης Μαντέλας, συνάδελφος-εκπαιδευτικός του πατέρα μου στα Τ.Ε.Ι Λάρισας, ένας εξαίρετος άνθρωπος με γνώσεις που έχω σε μεγάλη εκτίμηση προτείνοντας μου τον Χρήστο Καλαμπούκα. Να πω επίσης πως το πρώτο μου Λαούτο το πήρα από το Μιχάλη.
Ο Χρήστος Καλαμπούκας θεωρώ πως υπήρξε για εμένα σπουδαίος μέντορας-δάσκαλος και ο λόγος που η ζωή μου έχει πάρει αυτό το δρόμο. Ήταν αυτός που μου έθεσε τις βάσεις, με οργάνωσε και μου δίδαξε να αγαπώ το Λαούτο. Με το Χρήστο κάναμε ιδιαίτερα μαθήματα και είχα την ευκαιρία να συμμετέχω στο παραδοσιακό σύνολο μουσικής που ήταν υπεύθυνος ο ίδιος στο Σύγχρονο Ωδείο Λάρισας. Όταν ξεκίνησε η προετοιμασία για τις πανελλήνιες στη δευτέρα λυκείου λόγω φόρτου σταματήσαμε τα μαθήματα για να επικεντρωθώ στο διάβασμα με σκοπό να εισαχθώ στη σχολή της επιλογής μου.
Το 2017 ξεκινώ προπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας με υπεύθυνο καθηγητή τον Κώστα Παπαγιαννίδη, Λαουτιέρη και εξαιρετικό ουτίστα με πλήθος θεωρητικών γνώσεων. Αποφοίτησα το 2022 με ειδίκευση στο Στεριανό Λαούτο. Τα χρόνια των σπουδών μου είχα την τύχη να έχω καθηγητές σπουδαίους μουσικούς που θαύμαζα από μικρός όπως είναι ο Σωκράτης Σινόπουλος και ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος. Να αναφέρω πως στα μέσα των σπουδών μου κατά τη διάρκεια της καραντίνας έκανα ένα χρόνο διαδικτυακά μαθήματα με το Θανάση Βόλλα από τον οποίο πήρα πάρα πολλές πολύτιμες γνώσεις για τη μουσική της Ηπείρου.
Η πρώτη μπάντα που συμμετείχα ήταν η Σεκέρ Παρέα που αποτελούνταν από κλαρίνο, ούτι, κρουστά, κανονάκι και λαούτο. Μελετούσαμε και παίζαμε ρεπερτόριο του καφέ αμάν, παραδοσιακή μουσική, σύγχρονες συνθέσεις και balkan. Πέρα από τα παιξίματα που απολάμβανα θεωρώ πως αυτό που αγάπησα περισσότερο ήταν η διαδικασία της κοινής μελέτης στις πρόβες. Ταυτόχρονα έπαιζα έντεχνα στην ιστορική Ληθηνόη στην Άνω Πόλη για να βγάζω σταθερά χρήματα και έκανα καλοκαιρινή σεζόν στη Χαλκιδική. Αυτά γινόντουσαν σε συνεργασία με το Δημήτρη Τριχάκη ,έναν εξαιρετικό μουσικό και άνθρωπο που είχαμε ένα project για δύο λαούτα και δυο φωνές.
Ο Δημήτρης είναι ένας άνθρωπος που του οφείλω πολλά, μου έμαθε τεχνικές στο Λαούτο, μου έμαθε να επικοινωνώ με το κόσμο και πολλά για τη νύχτα επομένως όποτε μου δίνεται η ευκαιρία επιθυμώ να του λέω δημόσια ευχαριστώ.
Το σημαντικότερο κεφάλαιο έως τώρα στη ζωή μου είναι πως στα τέλη των σπουδών μου συμμετείχα σε δυοδιαδικτυακά σεμινάρια του <<Λαβύρινθου>> πάνω στο Στεριανό Λαούτο στα οποία είχα την τύχη και χαρά να γνωρίσω το Βασίλη Κώστα. Εκεί συνειδητοποίησα πώς θέλω να γίνομαι κάθε μέρα που περνά καλύτερος στο όργανο που αγάπησα, να μελετώ με βάθος και σεβασμό κάθε μουσικό ιδίωμα που έρχεται στο διάβα μου. Έπειτα από την ολοκλήρωση των σεμιναρίων δέχθηκα ένα τηλέφωνο από το Βασίλη που μου πρότεινε να συμμετέχω στο Epirus Ensemble, ένα διαδικτυακό global πρόγραμμα που συμμετείχαν μουσικοί παγκοσμίως με σκοπό την συστηματική μελέτη της ηπειρώτικης μουσικής και όχι μόνο. Φυσικά δέχθηκα με μεγάλο ενθουσιασμό χωρίς δεύτερη σκέψη και έγινα μέλος του προγράμματος αυτού. Η μαθητεία μου δίπλα στο Βασίλη Κώστα συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Είμαι μέλος και υπότροφος του Επίλεκτου Ηπειρώτικου Ensemble, το οποίο οδεύει προς τον 3ο χρόνο ύπαρξης του πάντοτε υπό την αιγίδα της Μητρόπολης Ιωαννίνων , ενός συνόλου 17 επιλεγμένων με ακροάσεις δεξιοτεχνών μουσικών με ζήλο με τους οποίους δουλεύουμε συστηματικά εδώ και δύο χρόνια μελετώντας λεπτομερώς τα μουσικά χρώματα της ηπειρωτικής μουσικής ειδικά αλλά και άλλων μουσικών υφών γενικά. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Νεκτάριο Παπαγεωργίου καθηγητή του προγράμματος ο οποίος είναι υπόδειγμα καθηγητή, πηγή γνώσεων και αρωγός στην ατομική και συνολική εξέλιξη όλων των μελών. Νεκτάριε ευχαριστώ προσωπικά για τις φιλικές συζητήσεις μας που με βοήθησαν να καταλάβω κάποια σημαντικά πράγματα για μένα. Είναι ένα μαγευτικό ταξίδι που δεν θα ήθελα να τελειώσει και πιστεύω πως κάθε μουσικός θα έπρεπε να το βιώσει στη ζωή του. Είχα την τύχη να συμμετέχω στις παρουσιάσεις του δίσκου του Βασίλη << The Soul of Epirus>> με τον Πετρολούκα Χαλκιά σε δύο συναυλίες στην Κρήτη. Είναι μια πρόσκληση που με τίμησε και είναι πλέον ανεξίτηλη στη μνήμη μου. Είναι σπουδαίο πράγμα να συμπράττεις και να δημιουργείς σε αληθινό χρόνο όπως λέει συχνά ο δάσκαλος μου μουσικά με ανθρώπους που εκτιμάς, σέβεσαι και θαυμάζεις από μικρό παιδί.
Ποιά είναι η επαγγελματική σας εξέλιξη ;
Εάν δεν με απατά η μνήμη μου, η πρώτη επαγγελματική δουλειά που πήγα ήταν με τον Κώστα Κωστούλη, τον Χρήστο Αγριόδημο και το δάσκαλο μου Χρήστο Καλαμπούκα στην Τσαπουρνιά , ένα χωριό της Ελασσόνας .
Η αρχή δηλαδή έγινε κυρίως μέσω του Χρήστου και του Συλλόγου Αργιθεατών Λάρισας << Ο Άγιος Νικόλαος>> που μου έδωσε το βήμα να συμμετέχω μουσικά τότε άπειρος σε γλέντια και χοροεσπερίδες που έκανε. γνωρίζοντας πολλούς τοπικούς μουσικούς που διατηρούν την παράδοση των χωριών μας. Τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη και την βοήθεια.
Πλέον έχω επιστρέψει στη Λάρισα όπου πλέον είναι η βάση μου. Είμαι μέλος της παραδοσιακής κομπανίας των Βλάμηδων και μέλος της Αργιθεάτικης Ζυγιάς που έχει έδρα την Αθήνα συνεργαζόμενος παράλληλα ως μονάδα με άλλους πολλούς αξιόλογους μουσικούς – συναδέλφους σε όλη την Ελλάδα. Ακαδημαϊκά κάνω το μεταπτυχιακό μου πάνω στην μουσική της Αργιθέας με τίτλο «Τα μουσικά ιδιώματα της Ορεινής Αργιθέας: Προσεγγίσεις και Μεταγραφές στο Στεριανό Λαούτο».
Τέλος, παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα Στεριανού Λαούτου, μια διαδικασία που αγαπώ πολύ. Το να μοιράζεσαι – ανταλλάσεις βιώματα, σκέψεις και πληροφορία με τους μαθητές σου με τη διάθεση να μάθεις κι εσύ ο ίδιος είναι αυτό που μας εξελίσσει και μας κάνει μέρα παρά μέρα καλύτερους και τρανότερους ως ανθρώπους πρώτα και έπειτα ως μουσικούς.
Γιατί επιλέξατε Στεργιανό Λαούτο ;
Γιατί μέσω του ιδιαίτερου ήχου του ξύπνησε κάτι μέσα μου που «κοιμόταν». Θυμάμαι πόσο έντονα ταρακουνήθηκε ο κόσμος μου όταν για πρώτη φορά άκουσα την ηπειρώτικη πεντατονία μέσα από το Λαούτο του Χρήστου Παρασκευά . Εκεί ξεκίνησα να βλέπω, να ακούω και να αισθάνομαι διαφορετικά τη μουσική. Θα μου επιτρέψεις να αφαιρέσουμε τον όρο δημοτικό. Δεν θεωρώ πως είμαι δημοτικός παίκτης άσχετα που θέλω να αποδίδω με τον καλύτερο τρόπο αυτή τη μουσική όπως και κάθε άλλη. Θα μελετήσω ό,τι μου κεντρίσει το ενδιαφέρον , ό,τι μου γεννά συναισθήματα που ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μου αλλά βέβαια οφείλω να σεβαστώ και να μελετήσω εις βάθος και το ρεπερτόριο κάθε περιοχής που καλούμε να πάω να δουλέψω . Το να παίζω λαούτο θεωρώ πως ταιριάζει και σε αυτό που είμαι ως άνθρωπος. Όπως χαίρομαι να επικοινωνώ, να υποστηρίζω και να βρίσκομαι δίπλα στους δικούς μου ανθρώπους κάθε στιγμή της ζωής μου έτσι επιθυμώ να υποστηρίζω μέσω της αρμονίας και του ρυθμού μου κάθε συνάδελφο που συνεργάζομαι. Η δουλειά μου είναι να βγάλω τον καλύτερο «μουσικό εαυτό» εκείνου που έχω δίπλα μου.
Λίγα λόγια για τους Βλάμηδες :
Το σχήμα το έχουμε χτίσει με κόπο, μελέτη, πολλά ακούσματα και όρεξη. Συνεχώς εξελισσόμαστε και μαθαίνουμε μέσα από αυτό.
Το να είσαι σε μια κομπανία είναι μεγάλη ευθύνη και δεν είναι κάτι εύκολο. Πλέον, μετά από δύο χρόνια συνεργασίας και δυνατής φιλίας χρόνων ξέρω πως θα παίξει ο καθένας τους, ποιες είναι οι σκέψεις τους στο πατάρι. Επικοινωνούμε χωρίς να χρειαστεί να μιλήσουμε, αρκεί ένα βλέμμα.
Υπάρχει αυτή η ασφάλεια ότι τίποτα δεν είναι στον αέρα, υπάρχει μία σειρά, μία οργάνωση και ένας συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο γλεντάμε αλλά και πως το μεταφέρουμε αυτό στους ανθρώπους για τους οποίους παίζουμε.
Στους Βλάμηδες έχω και το ρόλο του τραγουδιστή, μια τεράστια ευθύνη που μου αρέσει να φέρω. Αυτός ο διπλός ρόλος, να τραγουδάω και να παίζω με αγχώνει κάποιες φορές αλλά αυτή η επικοινωνία με τον κόσμο είναι κάτι που δεν θα άλλαζα με τίποτα. Το να τραγουδάς μαζί με τον κόσμο είναι κάτι πολύ σπουδαίο που αγγίζει τα όρια του μεταφυσικού για εμένα. Θέλω πάρα πολύ δουλειά σίγουρα αλλά έχω όρεξη για να δουλέψω σκληρά και να γίνω καλύτερος. Με έχουν βοηθήσει πολύ τα παιδιά με τις γνώσεις τους και την ομαδικότητα τους, είναι πολλοί υποστηρικτικοί.
Τι είναι για εσάς η μουσική ;
Η μουσική για μένα είναι το ανώτατο μέσο επικοινωνίας. Δεν υπάρχει ομορφότερη αίσθηση από το να μοιράζεσαι μουσικές ανησυχίες και σκέψεις πόσο μάλλον το να δημιουργείς μουσική, να δίνεις φωνή και ήχο στις σκέψεις και τα συναισθήματα σου. Μέσα στην ημέρα συνεχώς ακούω μουσική, μου φαίνεται άγευστη και άχρωμη η μέρα χωρίς αυτή.
Έχετε κάποιο πρότυπο ;
Θεωρώ πως για εμένα πρότυπα αποτέλεσαν και αποτελούν ο Βασίλης Κώστας, ο Χρήστος Καλαμπούκας, ο Χρήστος Ζώτος, ο Βασίλης Κατράκος και ο αγαπημένος μου Διαμαντάκης Κάλλης στο Λαούτο. Αστείρευτες πηγές γνώσεων όλοι τους μα πάνω από όλα εξαιρετικοί άνθρωποι και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες.
Υπάρχει κάποια συνεργασία που θα θέλατε να πραγματοποιήσετε ή έχετε πραγματοποιήσει ;
Έχω γνωρίσει και συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες-μουσικούς τα τελευταία χρόνια που θαύμαζα και εκτιμούσα από μικρός…μα μια συνεργασία-όνειρο ήταν να συνεργαστώ με τον σπουδαίο Κώστα Τζίμα, πράγμα που έγινε πράξη πριν λίγους μήνες στη Λάρισα σε ένα μοναδικό live στο Circus με τους Βλάμηδες. Απίστευτη εμπειρία και κινητήρια δύναμη το να επιβραβεύει το παίξιμο σου ένας τέτοιος μουσικός.
Τώρα κάποιοι σπουδαίοι μουσικοί που θα ήθελα να συνεργαστώ είναι ο Ross Daly, ο Αχιλλέας Περσίδης και ο Στέλιος Πετράκης.
Ένα όνειρο που έχω είναι να έχω μελλοντικά ένα δικό μου Κουαρτέτο στο οποίο θα παίζουμε δικές μου συνθέσεις και θα κάνουμε περιοδείες ανά τον κόσμο.
Είναι κουραστική η δουλειά που κάνετε ;
Το να είμαι παραγωγικός και δημιουργικός είναι κάτι που μου δίνει κίνητρο, ενέργεια και όρεξη για περισσότερη δουλειά. Το μόνο που θα έλεγα πως με κουράζει αλλά δεν με σταματάει είναι τα πολλά χιλιόμετρα που καλούμαστε να ταξιδεύουμε για να βρεθούμε στο χώρο εργασίας μας.
Η δυνατότητα όμως του να ταξιδεύω σε όλη την Ελλάδα σε αυτή την ηλικία, να γνωρίζω νέους τόπους, νέες μουσικές και νέους ανθρώπους που συνάμα εκφράζουν τον τόπο τους για μένα αυτό είναι η μεγαλύτερη ευλογία που παρέχει αυτή η δουλειά και εννοείται μέσα από αυτά να μαθαίνω καλύτερα τον εαυτό μου. Επομένως κανένα παράπονο.
Τι θέλετε να πετύχετε μέσα από την μουσική ;
Μέσω της Μουσικής επιθυμώ να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου και το ποιος πραγματικά είμαι, να γίνω καλύτερος άνθρωπος για εμένα και τους οικείους μου. Θα ήθελα σίγουρα να βιοπορίζομαι από αυτή την ευλογημένη δουλειά διατηρώντας πάντοτε τη σπίθα για μελέτη, αναζήτηση και προβληματισμό. Το να ταξιδέψω ανά το κόσμο και να εξερευνήσω όσες περισσότερες μουσικές μπορώ παρέα με το Λαούτο μου θα ήταν ονειρικό.
Βίντεο:
